«Քանի դեռ պետության շուրջը չի վերաձևավորվել արիստոկրատիան և իր խոսքն ասել, մենք շարունակելու ենք խորասուզվել գավառականության ճահճում».Վահե Սարգսյան

Վրաստանում մինչ ուշ միջնադար պետականության առկայությանը զուգահեռ իշխում էր բարձր ազնվականությունը, որը հայտնի էր թավադականություն անվամբ։

Պետականություն չունենալով, ի տարբերություն վրացիների, մենք մեր ազնվական տեսակը պահպանել էինք իշխանական կամ և / ազնվականական առանձին տների, գերդաստանների տեսքով, ինչպես նաև առանձին ազնվականների շուրջը համախմբվելով կամ նրա խոսքին ականջալուր լինելով, սակայն ոչնչացվեց նաև այդ վերջին կենսատու աղբյուրը։

Դա մի ողջ տրագիկոմեդիա էր, որի ծանր հետևանքները մինչ օրս չեն վերացել։

Մենք այսօր չունենք հայ ազնվականություն։ Ունենք առաձին շառավիղներ, ովքեր հիշում են իրենց ծագման մասին, ովքեր ձգտում են անգամ վերականգնել այդ կարևորագույն «ինստիտուտը», սակայն դասական իմաստով ազվականությանը մենք խժռել ենք վաղուց։

Մենք ունենք անգամ ազնվականակերպ մտածող բազում գործիչներ, որոնց ծանրակշիռ մասը, ցավոք, ԽՍՀՄ փլուզման շրջանում լքեց հայրենիքը։

Ազնվականությունը սպանվեց, և այդ սպանողների սերունդներն ու, ամենակարևորը, սպանողների ստրկական մտածողությունն այսօր իշխանության ղեկին է։ Եվ այնպես, ինչպես ժամանակին միզեցին Արամյանցի գավաթների, եկեղեցական սկիհների մեջ, այդ նույն տեսակն այսօր նույնկերպ այսօր «միզում է» պետության, Սահմանադրության, սեփական հայրենակցի ընդդիմադիր կարծիքի, օրենքի ու երկրի ապագայի վրա։

Այո, իշխանության ղեկին է ոչ թե ազնվական, այլ դասական ստրկական մտածողությամբ մի տեսակ, ում հազարամյակը մեկ է բախտ վիճակվում ընկնել մեղրի կարասը, և նա պետք է խժռի, վայելի, երջանկությունից սիրտը պայթի այն գիտակցությունից, որ ինքը ևս մեկ օր այդ նույն մեղրի կարասում է մնալու․․․

Եվ քանի դեռ հայոց պետության ղեկը գտնվում է ազնվականությանը ոչնչացրած խաժամուժի ողջ փիլիսոփայությունն իր մեջ կրող մերօրյա գավառականների ձեռքին, քանի դեռ պետության շուրջը չի վերաձևավորվել արիստոկրատիան և իր խոսքն ասել, մենք շարունակելու ենք խորասուզվել գավառականության ճահճում։

Վահե Սարգսյանի  ֆեյսբուքյան  էջից