Երբ սովորական պայմաններում իշխանությունը հանդես է բերում կատաստրոֆիկ անճարակություն և անհեռատեսություն, ճգնաժամային կառավարման պայմաններում, որտեղ պահանջվում են ավելի բարձր որակներ՝ օպերատիվ և համակարգված գործելու, հաշվարկված ու հավասարակշիռ որոշումներ ընդունելու, առաջացած բազմաբնույթ խնդիրներին արագ ու արդյունավետ արձագանքելու ընդունունակություն, երբ պահանջվում է միանգամայն այլ արհեստավարժություն՝ գիտելիքներ, հմտություն, փորձ, իշխանությունը բախվելու է աննկարագրելի դժվարության:
Եթե սովորաան պայմաններում այս կամ այն ձախողման համար վարժվել էր մեղավորներ «կարգել», այս դեպքու՞մ ով է լինելու մեղավորը՝ նախկիննե՞րը, Հրայր Թովմասյա՞նը, պետական կառավարման համակա՞րգը, ամբողջ ժողովու՞րդը, համաճարա՞կը, թե՞ հենց ինքը՝ անճարակը:
Հետևեք մեզ Տելեգրամում՝ t.me/lurer4news
