«Նիկո՛լ, պատասխա՛ն ես տալու».Մարատ Ղահրամանյան

90-ականներին, երբ ես փոքր էի ու Արցախում սկսվեց պատերազմը, մեր ավագ եղբայրները գնացին պաշտպանելու մեր ՀԱՅՐԵՆԻՔԸ, իսկ իմ հասակի բոլոր տղաները օրեր էին հաշվում, թե երբ կկարողանան զենքը ուղիղ պահել և միանալ մեր մեծերին:

Բնականաբար ոչ բոլորն էին վերադառնում մարտի դաշտից: Հայրս նույնպես զոհվեց, և մեր ամբողջ կյանքը փոխվեց: Բայց այդ ամենի գնով էր, որ ձեռք բերեցինք հաղթանակ, ինձ համար ամենաթանկ գնով, և այդ ամենի արդյունքում որոշեցի ինքս էլ ծառայել ՀԱՅ ազգին:

Այսօր կագնել եմ ՀԱՅՈՒԹՅԱՆԸ հաղթանակ բերած առաջնորդի կողքին, ով 90-ականերին չի թողել արցախահայությանն, ու այդ ծանր բեռը վերցրել է իր վրա։

Երբեք չեմ պատկերացրել, որ հայ կինը` նայելով աչքերիս, ինձ կանվանի թուրք….

Նիկո՛լ, պատասխա՛ն ես տալու:

Մարատ Ղահրամանյանի ֆեյսբուքյան էջից