Բանը.
-Ուզում եմ պատկերացնել.
-Մուսան երբ ու ոնց ա նստում Յուրյան ուսին…
-Հավքի ոսկե փետրուրով ու ներշնչում է զնա…
Հ.Գ.
-Կլասնի տաշկայի մեջ է ապրում?`
-Յուր երկունքը ԳՐԻ…
-Շոֆերին ասում ա`.
-Արա կամաց քշի, թե չե կծեփեմ ավտոյի պատին,
-Ո~ւ`
-Շարունակում եթերներում փետրվել…
-Գյուղացի` դու գյուղացի` սիրտս յուղիր` իմացի…
-Արա, ախրանիկ ես ինչ սեւ ցավ ես` էդ զոնտիկը տար` պահի Աննայի գլխին.
-Թող ես թրջվեմ`
-Գարնան ցրտում`
-Բոլոր քեզ, բոլորը քեզ`
-Գյուղացի…
Հ.Գ.
-Թե? հասնում ա տուն`
-Մարիամ, հլը դամաշնիկներս բեր`
-Մուսասա գալիս ա `
-Ինձ մի խանգարի…
Հ.Գ.
-Նստում սիրած դիվանուն`
-Իր սիրելի պոզայով`
-Ու ա լա Քիմ Քարդաշյան`
-Եթերանում` երկնքում.
-Գյուղացի ջան գյուղացի.
-Թույլ տուր քեզ տամ ես քացի…
Հ.Գ.
-… Վախ, հորս արեւ. էս ով ա զանգում?
-Վանեցյա~ն?, ի~նչ Արսեն, ի~նչ Սանասարյան, ինչ կաշառք…
-Արա չեք հասկանում` ես բանաստեղծությւոն եմ գրում…….
-Էլ չզանգես, ոչ դու` ոչ մայրդ… Տոնոյանն էլ…
-Եւ այսպես.
-Գյուղացի ջան գյուղացի.
-Շուտ կմեռնես` իմացի….
-Գյուղացի ջան գյուղացի`
-Շատ չմնաց` դիմացի
