«Սահմանադրական դատարանի մասին» սահմանադրական օրենքում լրացումներ կատարելու մասին օրենքի ստորագրմամբ նախագահ Արմեն Սարգսյանն իրեն նույնականացրեց պոպուլիստների այն վարչախմբին, որն այսօր տնօրինում է երկրի քաղաքական ճակատագիրը: Իշխանավարող քաղաքական պոպուլիզմն, ընդհանրապես, երկու հակառակորդ ունի, որոնց հետ մղում է անհաշտ պայքար.
1. Առաջինը քաղաքական պլյուրալիզմն է, բազմակարծությունն ու խոսքի ազատությունը:
2. Երկրորդը իշխանության ճյուղերի տարանջատվածության ու հավասարաշռության ժողովրդավարա-իրավական հանգամանքը: Թիրախը դեպքերի գերակշիռ մասում հանդիսանում իշխանության դատական ճյուղը, քանի որ հենց նա է հանդիսանում կամայաբար ծառայեցվող օրենսդիր ու գործադիր ճյուղերի միակ հակակշիռը:
Մեր պարագայում պուպուլիզմը դրսևորվում է ամբողջ գեղեցությամբ: Պատահական չէ, որ իշխանամերձ շրջանաները ողջունում են «ժողովրդավարության հաստատումը ոչ ժողովրդավարական մեթոդներով» ձևաչափը: Այլ կերպ ասած՝ անթաքույց ողջունվում է թե՛ բազմակարծության, թե դատական համակարգի ճնշումն ու չեզոքացումը:
Հայաստանում դրսևորվող պոպուլիզմը առանձնահատուկ է նրանով, որ ունի դրսևորված հասցեական բնույթ, քանի որ ի դեմս երկրորդ նախագահ Ռ. Քոչարյանի իշխանությունը տեսնում է սեփական հաղթաթուղթը հանդիսացող պոպուլիզմի անհաշտ հակառակորդի: Պատահական չէ, որ ճնշումների թիրախում են հայտնվում բոլոր այն լրատվամիջոցներն ու ազատ խոսքի հարթակները, որոնք սկզբունքային անտարբերություն չեն դրսևորում երկրորդ նախագահի նկատմամբ կիրառվող հակաիրավական գործընթացների նկատմամբ: Պատահական չէր, որ ՍԴ-ի հանդեպ իշխանության վերաբերմունքի շրջադարձային փոփոխությունը սկսվեց հենց այն բանից հետո, երբ երկրի բարձր դատարանը վարույթ ընդունեց նախագահի անձեռնմխելիության սահմանադրականության հարցը, ապա նաև խորհրդատվական կարծիքներ ստանալու նպատակով դիմեց Վենետիկի հանձնաժողով և Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարան:
Այսօր, երբ բոլորի համար ակնհայտ է, թե որն է լինելու եվրոպական իրավական կառույցների գնահատականը ՍԴ-ից ուղարկված հարցումների մասով, պարզ է դառնում պոպուլիզմի շահագրգռվածությունը հնարավորինս արագ ձերբազատվել իշխանական կամայականությանն այս կամ այն կերպ դիմադրող ժողովրդավարության վերջին հենասյունից՝ ներայիս ՍԴ-ից: Նախագահ Արմեն Սարգսյանի ստորագրած օրենքը այդ փորձերից ընդամենը հերթականն է, բայց հատկանշական է նրանով, որ Արմեն Սարգսյանը հակապետական այս գործողությամբ ինքնաիդենտիֆիկացվեց պոպուլիզմին՝ դառնալով երկրում ժողովրդավարության տապալման հանցակիցը: Պատահական չէ, որ նախագահի կողմից Սահմանադրական դատարանի դատավորներին վաղաժամ թոշակի ուղարկելու մասին օրենքի ստորագրումից րոպեներ անց ՀՔԾ քննիչները մուտք են գործում ՍԴ:
