Նոր քաղաքական դարաշրջան Ղազախստանում արտահերթ նախագահական ընտրությունների նախաշեմին

 

Նոյեմբերի 20-ին Ղազախստանում տեղի կունենան նախագահի արտահերթ ընտրությունները։ Այս թեման այժմ բուռն քննարկվում է ինչպես բուն երկրում, այնպես էլ իմ գործընկերների՝ քաղաքականության ոլորտում միջազգային փորձագետների համայնքում։

Հետևեք մեզ Տելեգրամում՝ t.me/lurer4news

«…Մեր առջև դրված է հատկապես կարևոր խնդիր՝ պահպանել երկրի ինքնիշխանությունն ու տարածքային ամբողջականությունը։ Պետականության հետագա ամրապնդման համար մեզ անհրաժեշտ է միասնականություն։ Այլ ճանապարհ չկա … մեր ժողովուրդը միշտ ամեն ինչից վեր է դասել խաղաղությունն ու կայունությունը…. ժամանակակից աշխարհաքաղաքական պայմաններում մենք պետք է հետևողականորեն ամրապնդենք մեր պետականությունը, հաստատակամորեն հետևենք բարեփոխումների և թարմացման ուղուն…», – Կ.Տոկաևը։

Գաղտնիք չէ, որ ընտրական շրջանում պետական համակարգն առավել թույլ է և ենթակա է արտաքին ազդեցության, պետական իշխանության, պետական կարգի փոփոխության և այլն (Ղրղզստանի իրադարձությունները, ուկրաինական մայդանը և այլ «Ֆեյսբուքից հեղափոխությունները», որոնք ազդում են ընտրությունների գործընթացի վրա)։

Հաշվի առնելով առկա համաշխարհային քաղաքական իրավիճակի տուրբուլենտությունն ու անկայունությունը՝ այս իրավիճակում լավագույն տարբերակն է օգտվել այն փաստից, որ Ղազախստանի Հանրապետությունում քաղաքական, սոցիալական և տնտեսական մթնոլորտը համեմատաբար կայուն է։ Այսինքն՝ մենք հիմա պետք է կողմնորոշվենք ապագայի հարցում ՝ թույլ չտալով օտար ուժերին (որոնք այժմ զբաղված են սեփական խնդիրների լուծմամբ) մեզ պայմաններ թելադրել։ Որպես իսկական դիվանագետ և միջազգային դիրքի մասնագետ՝ Կ. Տոկաևը հաշվարկել է ղազախական քաղաքական համակարգը կարգի բերելու օպտիմալ պահը, և մի պետության, որը թույլ է տալիս հակահարված տալ համաշխարհային մարտահրավերներին։

Հետևեք մեզ Տելեգրամում՝ t.me/lurer4news

Պաշտոնական հանդիպումներից մեկի ժամանակ քննարկելով Ղազախստանում տիրող իրավիճակը՝ մենք եկել ենք այն եզրակացության, որ 2022 թվականն այդ երկրի համար իսկապես բեկումնային է դարձել. պետական հեղաշրջման փորձը տեկտոնական տեղաշարժեր է սկսել իշխանության ողջ շրջագծում։ Այս բոլոր իրադարձությունները մեծ հետաքրքրություն են առաջացրել ազգի բարեփոխումների նկատմամբ և մեծ ակնկալիքներ են առաջացրել նախագահի առանցքային ելույթից՝ ամենամյա ուղերձից։

«…Մենք կառուցում ենք արդար Ղազախստան՝ բաց մրցակցությամբ և բոլորի համար հավասար հնարավորություններով։ Սկզբունքորեն կարևոր է իրականացնել լայնածավալ քաղաքական վերափոխումներ թափանցիկության, ազնվության և փոխվստահության ռեժիմում…» – Կ. Տոկաև։

Ղազախստանի Հանրապետության նախագահի առաջարկած բարեփոխումները (օրինակ՝ «շքեղության հարկ» մտցնելը, ազգային ընկերությունների ախորժակների կրճատումը և ապագա սերունդներին ազգային հիմնադրամի եկամուտների իրական հաշվեգրումը) վկայում են այն մասին, որ գործող իշխանությունը հասկանում և գիտակցում է պետությունում սոցիալական և քաղաքական փոփոխությունների անհրաժեշտությունը։ Առանց բոլոր մակարդակներում իրականացված կառավարման վերափոխման, փոխակերպումներն անհնար են: Այստեղից էլ՝ նախագահի, Մաժիլիսի, Սենատի և մասլիխատների արտահերթ ընտրությունները։

Համապետական հանրաքվեի ընթացքում արդեն ընդունված Սահմանադրության բազմակի փոփոխությունների հետ միասին, որոնք ուղղված են համակարգի ժողովրդավարացմանը, որը Կասիմ-Ժոմարտ Տոկաևը հնչեցրել է նախաձեռնության ուղերձում, կարելի է ասել, ոգևորել է ղազախստանցիներին։ Ամենաաղմկալի և քննարկվողներից է նախագահի մանդատի սահմանափակումը մեկ ժամկետով՝ 7 տարի տևողությամբ՝ առանց վերընտրվելու իրավունքի և, որպես հետևանք, արտահերթ ընտրությունների։

«7 տարին բավարար ժամանակահատված է ցանկացած հավակնոտ ծրագրի իրականացման համար։ Նախագահի մանդատի մեկ ժամկետով սահմանափակումը կապահովի երկրի ղեկավարի առավելագույն կենտրոնացումը համազգային զարգացման ռազմավարական խնդիրների լուծման վրա», – նշել է նախագահը՝ ելույթ ունենալով Ղազախստանի քաղաքացիների առջև:

Նրա առաջարկած սահմանադրական վեպը զգալիորեն կնվազեցնի իշխանության մենաշնորհացման ռիսկերը, ինչը, ինչպես ցույց է տվել պրակտիկան, հանգեցնում է սուպեր ներկայացուցչական ավտորիտար կառավարման։

Յոթամյա նախագահական ժամկետը թույլ կտա կյանքի կոչել երկրի քաղաքական համակարգի ժողովրդավարական բարեփոխման մասշտաբային փոփոխությունները, այն է՝ ժողովրդաիշխանության սկզբունքների ուժեղացումը, թափանցիկության, վերահսկողության ապահովումը և արդյունավետության բարձրացումը։

Բացի այդ, ժամանակի սահմանափակությունը լավ մոտիվատոր է. նախագահի յուրաքանչյուր թեկնածու իր գործունեության բոլոր ասպեկտները խնամքով բաշխելու է յոթ տարով, իսկ իր միակ ժամկետում ընտրված նախագահը փորձելու է հնարավորինս շատ օգուտ բերել երկրին:

«…Նոր նախագահական համակարգը կամրապնդի քաղաքական կայունությունը, հասարակական կառուցվածքի ղազախական մոդելի կայունությունը… հին դասախոսություններով ընտրված ներկայացուցչական իշխանությունները պետք է օրինաչափ թարմացվեն՝ անցնելով արտահերթ ընտրական ցիկլով… Ուստի առաջարկում եմ հաջորդ տարվա առաջին կեսին անցկացնել բոլոր մակարդակների Մաժիլիսի և մասլիհատի ընտրություններ։  Արդյունքում, մինչև 2023 թվականի կեսերը կիրականացվի բոլոր հիմնական քաղաքական ինստիտուտների՝ նախագահի, պառլամենտի, կառավարության վերաբեռնում և նորացում …» – Կ. Տոկաև։

Առկա իրավիճակում օրենսդիր իշխանության թարմացումը օրինաչափ գործընթաց է։ Դրան պետք է ավելացնել Տոկաևի կողմից տարեսկզբին իրականացված բարեփոխումները։ Մասնավորապես՝ «իշխանամետ կուսակցություն» հասկացության վերացում։ Եվ այստեղ բանը նույնիսկ ռեբրենդինգի մեջ չէ, որն անցկացրել է «Նուր Օտան» կուսակցությունը՝ փոխելով անունը և դառնալով «Ամանաթ» կուսակցություն։ Ի սկզբանե Տոկաևն ընդհանրապես փաստացի վերացրեց «իշխանամետ կուսակցություն» հասկացությունը և անիմաստ դարձրեց վարչական ռեսուրսի ճնշման սկզբունքը։ Այժմ Ղազախստանում չկա իշխանամետ կուսակցություն, քանի որ «Ամանատից» դուրս է եկել պետության ղեկավարը, գործադիր իշխանության ներկայացուցիչները և այլն։

«…Կյանքը կանգուն չէ, գլոբալ գործընթացների դինամիկան և երկրի ներսում հասարակական զարգացումը օրեցօր արագանում են, քաղաքական կուսակցությունների գրանցման ընթացակարգերն արդեն զգալիորեն պարզեցվել են։ Նրանք կվաստակեն խորհրդարանի և մասլիխատների ձևավորման նոր մեխանիզմներ կուսակցական ցուցակներով և միամանդատ շրջաններով։ Դրանք կհանգեցնեն քաղաքական կուսակցությունների թվի ավելացմանը, կուժեղացնեն քաղաքական մրցակցությունը, կնպաստեն ժողովրդական ընտրյալների նոր ալիքի առաջացմանը։ Առաջիկայում կառավարության կազմում կարող են ընդգրկվել ոչ միայն ընտրողների ձայների մեծամասնությունը ստացած քաղաքական ուժերի, այլև խորհրդարանական այլ կուսակցությունների ներկայացուցիչներ» – Կ. Տոկաև։

Այսինքն՝ խորհրդարանական պայքարի մեջ են մտնում բոլոր կուսակցությունները (այդ թվում՝ նոր կազմավորված, ընտրական արգելքը զգալիորեն իջեցված է), որոնք իրապես հավասար պայմաններով են մտնում։ Եվ նրանք իսկապես ստիպված կլինեն պայքարել ղազախական ընտրազանգվածի համար, քանի որ պետության հաշվին պաշտոնյաների համար արտոնություններ և օգուտներ չեն լինի։

Քաղաքական դաշտի նորացման սկզբունքը դրվել է գրեթե կես տարի շուտ։ Երբ ՂՀ նախագահն առաջարկեց անցնել խորհրդարանի և մասլիխատների ձևավորման խառը համակարգին՝ առաջադրելով ոչ միայն պաշտոնական կուսակցությունների, այլև ժողովրդական ճանաչված առաջնորդների ներկայացուցիչներին։

Մեկ այլ կարդինալ առաջարկ, որը հնչեց արդեն սեպտեմբերին, գրեթե աննկատ անցավ։ Երկրի ղեկավարը մտադիր է թարմացնել ոչ միայն ժողովրդական ընտրյալների պալատները, այլև գործադիր իշխանությունը՝ թույլ տալով նրան (Ղազախստանի պատմության մեջ դեպքն աննախադեպ է) այլ քաղաքական հոսանքների ներկայացուցիչներ: Իսկ սա արդեն ցուցանիշ է, որ գործող իշխանությունը համաձայն է և պատրաստ է իրական բարեփոխումների։ Այդ թվում՝ սուպեր նախագահականից նախագահական-խորհրդարանական հանրապետություն խոստացված անցմանը ։

Ճիշտ է նկատել, որ մեկ նախագահության նորմի ընդունման դեպքում Ղազախստանում կսկսվի նոր քաղաքական դարաշրջան։ Արդյունքում՝ մինչև 2023 թվականի կեսերը կիրականացվի բոլոր հիմնական քաղաքական ինստիտուտների՝ նախագահի, խորհրդարանի, կառավարության վերաբեռնում և նորացում։

Շատերը պնդում են, որ այս ընտրությունները կօգնեն ամբողջությամբ խզել Տոկաևի կապը «հին Ղազախստանի» հետ, ստանալ ժողովրդի աջակցությունը հենց հիմա և երկար ժամանակահատված վերցնել առաջադրված բոլոր բարեփոխումների իրականացման համար՝ այդպիսի կանխարգելիչ միջոց ռևանշիստների վերադարձի անհնարինության համար։ Միևնույն ժամանակ, արտահերթ նախագահական ընտրությունները կուժեղացնեն քաղաքական մրցակցությունը և կնպաստեն քաղաքական միավորումների թվի ավելացմանը:

Արդեն հիմա առանց չափազանցության կարելի է ասել, որ 2022 թվականի նախագահական ընտրությունները կարևոր պատմական իրադարձություն կդառնան Ղազախստանի քաղաքական կյանքում։ Գոնե այն պատճառով, որ Տոկաևի հավակնոտ նպատակն է արդար Ղազախստան կառուցել բաց մրցակցությամբ և բոլորի համար հավասար հնարավորություններով, այժմ, երկրում տեղի ունեցած փոփոխությունները վերլուծելիս, միանգամայն իրատեսական է:

«Մենք պետք է վերագործարկենք պետության և հասարակության բոլոր ոլորտները։ Շատ կարևոր է պահպանել բարեփոխումների հավաքած տեմպը, լուծել բոլոր քաղաքական հարցերը՝ առանց դրանք երկար տուփի մեջ դնելու։ Արդար Ղազախստանի կառուցմանն ուղղված արմատական և համակողմանի բարեփոխումների հաջող իրականացման համար ժողովրդի վստահության նոր մանդատ է պահանջվում։  Կյանքը տեղում չէ, երկրի ներսում գլոբալ գործընթացների և հասարակական զարգացման դինամիկան օրեցօր արագանում է»,- Կ․ Տոկաև։

Քաղաքական փոփոխությունների անհրաժեշտությունը Ղազախստանի համար դարձել է օբյեկտիվ իրականություն։ Դա արդեն հասկանում են կարծես բոլորը։ Բոլորը նաև գիտակցում են այն փաստը, որ չի կարելի հետաձգել բարեփոխումները։

Իշխանության բոլոր մակարդակներում արտահերթ ընտրությունները իրական գործիք են երկրի կառուցվածքի խաղաղ դրական փոփոխությունների համար։ Այլ, ավելի բարեկեցիկ տարբերակներ, մենք հիմա չունենք և, կարծես, չենք ունենա: Իսկ այն տարբերակները, որոնք կան, մեզ հիմա խիստ անհրաժեշտ է օգտվել պետականության, ինքնիշխանության և երկրի ներքին կայունության պահպանման համար։

 

Քաղաքագետ՝Աշոտ Սարգսյան

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրապարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով