Մի ստահակ արարած, ով գոռում է կեցցե՜ Արցախը, որի 75% չկա, կեցցե՜ հայությունը, որին նվաստացրել է , կեցցե՜ մեր բանակը, որը ջաղջախել է իր ապիկար կառավարումով, լինելով գերագույն գլխավոր հրամանատար, կեցցե՛ մեր զինվորները, ում կոտորեց ու 5000 լուսավոր տղաներ մատաղ արեց թուրքին, կեցցե՜ մեր հերոսական գեներալներն ու սպաները, որոնց ստորացրեց հենց այն նույն հերոսական բանակի առջև, և կուլմինացիան ՝կեցցե՜ն մեր զոհերը բացականչությունն է։ Տրամաբանական է, որ այսքանից հետո գերագույն «գելխեղդ» թուրքը ասելու էր «Ես հպարտ եմ դրանով, որ մենք պարտվել ենք և էդ պարտության պատասխանատվությունը մերն ա». ուրիշ բան սպասելի չեր այս թրքաբարո ստահակից:
Եվ հիշե՛ք, որ թշնամին արդեն տևական ժամանակ է մեր երկրում է:
Խելքի՛ արի, Ա՛զգ,
Խելքի՛ արի, ժողովու՛րդ։
