Սկսած 1994 թ.֊ի մայիսից հայկական 2 պետությունները լծվեցին բանակաշինությանը։ Բանակի արդիականացումը դարձավ առաջնային, որը անընդհատ շարունակական է եղել և չի դադարել վերջին 26 տարիների ընդացքում։ Բանակի զարգացումը էվոլուցիոն բնույթ է կրել, որը շարունակվում է մինչ այսօր։
Բանակի զարգացումն ու արդիականացումը ուղիղ կապված է երկրի տնտեսության հետ, տնտեսության անկման և զարգացման հետ, այդ իսկ պատճառով Հայկական Բանակը հատկապես սկսեց արագ և մեծ քայլերով զարգանալ 1998 թ.֊ից հետո, երբ Հայաստանի տնտեսությունը ազատ անկման ռեժիմից դուրս եկավ և բռնեց վերելքի ճանապարհը։
Բանակաշինությունն ու բանակի զարգացումը տեղի է ունեցել բոլոր հարթություններում’
•Զենք֊զինամթերք,
•Սնունդ և հագուստ,
•Զորանոցներ ու զինտեխնիկա։
Մեծ ջանքեր են ներդրվել և մեծ աշխատանքներ են կատարվել նաև առաջնագծի բարելավման ու արդիականացման համար։
Ուստի մանկուրտություն է այս ամենը մոռանալ, ուրանալ ու բանակի ձեռքբերումներն ու հաջողությունները վերագրել այս դասալիք’ պատերազմ չտեսած, բանակից հեռու իշխանությանը։
