Երեկ ՀՀ պարետի ֆեյսբուքյան էջում հրապարակվեց մի ուշագրավ հայտարարություն՝ արտակարգ դրությունը ևս մեկ ամսով կերկարաձգվի, սակայն մի շարք սահմանափակումներ կվերանայվեն, մասնավորապես.
– օտարերկրյա քաղաքացիների մուտքի,
– որոշ ապրանքների արտահանման սահմանափակումների,
– հանրահավաքների անցկացման,
– հանրային միջոցառումների անցկացման հարցերը:
Հատկապես աչքի է ընկնում երրորդը՝ հանրահավաքների անցկացում:
Վերջին 5 ամիսների ընթացքում ակնհայտ է դարձել, որ իրականում իշխանությանը այնքան էլ չի անհանգստացնում հանրային առողջության հարցը: Օրվա իշխանության համար ամենամեծ վախը հանրային դժգոհության արտահայտումն է փողոցի միջոցով: Թեպետ մերձիշխանական զանազան տրամաչափի գործիչներ` ամբարտավան կեցվածք ընդունելով,հոխորտում են այն մասին, որ եթե ընդդիմությունը հանրահավաքներով է վախեցնում, ապա իշխանությունը նույնպես կարող է հանրահավաք կազմակերպել: Այս բնույթի տեքստերը ենթադրում են, որ իշխանությունը կարող է կրկին բազմահազարանոց ամբոխ հանել փողոց:
Սակայն կա մեկ բացարձակ ճշմարտություն՝ Հայաստանի Հանրապետության հպարտ քաղաքացիները, բացառությամբ մի փոքր խմբի, որը դեռ համառորեն շարունակում է պաշտել Նիկոլ Փաշինյանին, իրենց խաբված են համարում և չեն վստահում Փաշինյանի գլխավորած քաղաքական մեծամասնությանը: Այս ամենի ֆոնին օգոստոսի 12-ն արտակարգ դրության իրավական ռեժիմի հերթական երկարացումը դարձյալ ապացուցում է, որ իշխանության վախերը հասել են մղձավանջի ուժգնության: Այս կրկեսը ուղղակի խայտառակություն է: Մի՞թե ակնհայտ չէ, որ արտակարգ դրությանը բնորոշ ոչ մի գործոն չկա մեր իրականության մեջ, բացառությամբ հանրահավաքների անցկացման արգելքից և բաց տարածքներում դիմակ կրելուց: Ընդ որում, երկրորդը կիրառվում է բացառապես որպես առաջինը հիմնավորող փաստարկ:
Սա հատկապես ցցուն է դառնում, երբ ամբողջ Հայաստանը ականատես է լինում այն խտրականությանը, որը առանց աչք թարթելու կիրառում է պարետատունը՝ բոլորիս հայտնի ոչ այնքան անկախ պատգամավորին կարելի է շուրջ երկու ժամ տևող բազմամարդ ակցիա կազմակերպել նախագահականի դիմաց ՍԴ-ի վերաբերյալ, իսկ Ռեֆորմիստների կուսակցությանը չի թույլատրվում կորոնավիրուսի հետևանքով մահացածների հիշատակին մոմավառություն կազմակերպել Կառավարության շենքի դիմաց:
Փաստենք, որ պարետը հստակ չի գրել, որ վերոհիշյալ 4 սահմանափակումները կվերացվեն: Միայն կվերանայվեն: Այս կապակցությամբ կարելի է հիմնավոր կասկածներ ունենալ, որ գոնե հանրահավաքների մասով ոչինչ չի փոխվի: Մենք կտեսնենք հերթական բեմադրությունը, որին կվերածվի այդ հարցի «վերանայումը» և ՀՀ քաղաքացիներից դարձյալ կխլեն խաղաղ հանրահավաքներ կազմակերպելու սահմանադրական իրավունքը: Ոմանք կհարցնեն, թե ինչո՞ւ ենք այդքան հոռետես և ինչո՞ւ ենք համոզված, որ Փաշինյանը սարսափում է փողոցից:
Փաշինյանը դեռ իր առաքելությունը չի ավարտել: Դեռ պետք է վավերացվի տխրահռչակ Ստամբուլյան կոնվենիցան, պետք է կյանքի կոչվի առանց հանրային քննարկման արտակարգ դրության ռեժիմի պայմաններում գրեթե թաքուն վավերացված Լանզարոտեի կոնվենցիան, պետք է սկսվի Ամուլսարի հանքի շահագործումը և վերջում պետք է Ադրբեջանի ժողովրդի համար ընդունելի տարբերակով լուծվի Արցախի հիմնախնդիրը: Այդ չորս գերխնդիրները դեռ լուծված չեն և չորսն էլ ունեն հանրային բողոքի և ցասման լրջագույն ալիք բարձրացնելու պոտենցիալ, ինչպես որ արդեն տեսնում ենք Ամուլսարի օրինակի վրա:
Փաշինյանը շատ լավ է հասկանում, որ խաբված հպարտ քաղաքացին չի ներելու իրեն: Ուստի նրան մնում է միայն փորձել ամեն գնով` նույնիսկ հերթական խաբեությամբ, պահպանել հարաբերական անդորրը փողոցներում և ծածուկ կերպով ավարտին հասցնել իր սև գործը: