Անդրադառնալով վերջին ժամանակահատվածում տեղի ունեցած մի քանի դատավարությունների՝ գործող իշխանության բարձրաստիճան պաշտոնյաների պահվածքը կապված դատարանների կայացրած վճիռների կատարման հետ՝ առնվազն տարակուսելի է:
Առաջին դեպքը կապված է Շիրակի մարզպետ Տիգրան Պետրոսյանի կողմից Գյումրու թիվ 19 հիմնական դպրոցի տնօրենին երկրորդ անգամ նույն հիմքով աշխատանքից ապօրինի ազատելուն: Դատական համակարգի բոլոր ատյանները սպառելուց և վերջնականապես պարտվելուց հետո, երբ դատարանն արձանագրեց դպրոցի տնօրենի իրավունքների խախտում և վերականգնեց նախկին աշխատանքին, մարզպետը կրկին ազատեց տնօրենին աշխատանքից՝ նորից այն հիմքով, որը դատարանը համարել էր ապօրինի:
Երկրորդը կապված է ՀՀ առողջապահության նախարար Արսեն Թորոսյանի կողմից դատարանի վճիռը չկատարելուն:Նախարար Թորոսյանը ոչ ավել ոչ պակաս հրապարակավ հայտնում է քրեորեն պատժելի արարքի մասին, իսկ «հեղափոխական»իշխանությունները լռում են: Ո՞վ է թույլատրել պետական բարձրաստիճան պաշտոնյային չկատարել հանուն Հայաստանի Հանրապետության կայացված դատական ակտը:Ինչպե՞ս կվերաբերվեր գործող իշխանությունը, եթե նման հայտարարություն աներ «շարքային հպարտ քաղաքացին» կամ ընդդիմադիր որևէ մեկը:Համոզված եմ, որ տվյալ դեպքում մենք ականատես կլինեինք հերթական «մասկի շոուների» կամ «ասֆալտին փռելու» հայտնի օպերացիային:
Մի հարցում համաձայն եմ Արսեն Թորոսյանի հետ, այն է, որ դատական համակարգում դեռ կան դատավորներ, ովքեր իշխանության «քմահաճույքները» գերադասում են արդարադատություն իրականցելուց: Նման դատավորները չպետք է տեղ ունենան դատական համակարգում: