Նվիրյալի իմ Մտատիպարը՝
Էդուարդ Շարմազանով .
«Իշխանությունները գալիս ու գնում են, իսկ Հայրենքը հավիտենական է:»
Ավելի քան ճիշտ ես, Շարմազանով…
Ի՞նչ տարբերություն, թե ո՞վ է իշխանության գլուխ, երբ Սրբություն է Հայրենիքդ, Հայրենիքիդ ամեն մի քարը, ամեն մի թուփը, լինի չեչոտ, թե փշոտ…
Երբ Սրբություն է սահմանին օր ու գիշեր կանգնած Զինվորը…
Երբ Սրբություն է Զինվորի Կյանքին պատասխանատու Հրամանատարը…
Երբ Սրբություն է այդ սահմանները օծող Արյունը…
Երբ Սրբություն են Իմացյալ Մահով Անմահացած մեր բոլո՜ր-բոլո՜ր Նահատակները…
Բազմիցս անգամ, ապացուցել ենք ողջ աշխարհին՝
Հավերժի ճամփորդ ենք պատմության քառուղիներում՝
Մեր ձեռքբերումներով ու կորուստներով հանդերձ …
Դարերով և հազարամյակներով հյուսված մեր վիպերգերը, մեր դյուցազնավեպը ասես երբե’ք ավարտ չեն ունենալու…
Միշտ հյուսվելու են՝ սքանչացումի իրենց գույներին խառնելով նոր ծնվող առասպելների ու լեգենդների անմարելի գույները…
