Սուրեն Պապիկյանի թաքցրած դատվածության թեման, ըստ իս, կարող է հենց իշխանությունների իրականացրած քարոզչական օպերացիա լինել։
Այն, ինչի համար դատվել է՝ ընդհանրապես թեմա չէ. պարտադիր ծառայության ժամանակ սպայի հետ ինչ-որ միջադեպ է եղել, դատվել է, նստել է, համաներմամբ դուրս եկել։ Ծառայել է ՌԴ սահմանապահ զորքերում։ Լրագրողները պարզել են, գրել են, նշել են նաև, որ Պապիկյանն այդ մասին իր կենսագրության մեջ չի գրել։
Բավական էր ընդամենը գրել, որ հա, եղել է այդպիսի բան, անցել-պրծել է։ Կարելի էր ներողություն խնդրել այդ փաստը ընտրողներից թաքցնելու համար։ Կարելի էր նույնիսկ գովալ լրագրողներին, շեշտել. «Այ տեսեք, ինչ ազատ մամուլ ունենք»։
Բայց… Պապիկյանը սկսում է խոսել նախկինների ու ԱԱԾ-ի դավադրություններից, «Այո»-ի շտաբի պետ լինելուց և այլն, և այլն, և այս պատմությունը դարձնում է դրամատիկ մի թրիլլեր, որում ինքն է աշխարհը փրկող գլխավոր հերոսը։
Նորից կրկնեմ. լրագրողների այս բացահայտումը ոչ ոքի անանասին չէր, առավել ևս իշխանավորների այսօրվա շատ ավելի լուրջ կիքսերի ֆոնին։
Բայց չէ, հենց ինքը՝ Պապիկյանն է այս թեման սկսում շրջանառել ու ներկայացնել որպես դարակազմիկ ինչ-որ բան։
Ինչից կարելի է եզրակացնել, որ իշխանությունն արդեն որերորդ անգամ հերթական անօրինականությունն փորձելու է անցկացնել «Աննախադեպ պայքար Սև ուժերի դեմ» շոու բեմադրելով։
