Շարունակում եմ մնալ այն համոզմանը, որ կառավարության կառուցվածքային փոփոխությունն ու Գյուղատնտեսության նախարարության՝ որպես առանձին գործող գերատեսչության լուծարումը չհաշվարկված, հապճեպ, հետևաբար՝ անհասկանալի գործողություն էր: Հարցը միայն ՀՆԱ-ի ընդհանուր հաշվեկշռի մեջ գյուղատնտեսական արտադրանքի ծավալներին չի վերաբերում: Առկա է նաև սննդի կենսաբանական անվտանգությանության խնդիրը, որը ոչ պակաս կարևոր է:
Եթե մոնիտորինգ արվի, կպարզվի, որ Հայաստան ներմուծվող գյուղատնտեսական ապրանքների գերակշիռ մասը կամ արտադրվում են Հայաստանում, կամ որոշակի նպատակային գյուղատնտեսական քաղաքականության արդյունքում կարելի է ձեռնարկել արտադրության գործընթացը: Ավելին՝ հայրենական արտադրանքը որակի տեսանկյունից կլիներ երաշխավորված:
ԵԱՏՄ տարածքից Հայաստան ներմուծվող գյուղատնտեսական արտադրանքի հետ կապված որոշակի ըմբռնում կա, որովհետև խոսքը վերաբերում է միասնական տնտեական գոտուն, իսկ ինչ վերաբերում է մյուս երկրներից ներմուծվող արտադրանքին՝ սկսած թուրքականից մինչև լեհական, մնում է անհասկանալի և անընդունելի:
Վիտալի Բալասանյանին ու Հրայր Թովասյանին քննադատող դիլետանտները գյուղատնտեսական քաղաքականություն մշակող և իրականացնող գերատեսչության անհրաժեշտության խորքային ընկալում դժվար թե ունենան, հետևաբար ակնկալել, որ այս ուղղությամբ կլինի արդյունավետ ճեղքում, նույնքան անիրատեսական է:
