Ռոբերտ Քոչարյանի շուրջ ծավալվող կամայականությունները Ռուսաստանում ընկալում են որպես թիկունքից հասցվող հարված
Երկրորդ նախագահ Ռ. Քոչարյանի կալանքի ձևի փոփոխությունը, <<արդարադատության>> կամայական դրսևորում լինելուց բացի, լարվածության նոր ալիք առաջ կբերի հայ-ռուսական ռազմավարական հարաբերություններում, ինչն ամենաքիչն է այսօր անհրաժեշտ Հայաստանին: Պաշտոնական Մոսկվան ուղղակի և անուղղակի եղանակներով բազմիցս ակնարկել է, թե որքան մեծ կարևորություն ունի Ռ. Քոչարյանը հայ-ռուսական ռազմավարական գործակցության ամրապնդման հարցում: Հայաստանի նոր իշխանություններն, ի հարկե, ցավագին են ընդունում ռուսական կողմից հնչեցվող ակնարկները և ժամաանկ առ ժամանակ փորձում են հակադարձումների միջոցով սեփական հաղորդագրությունները փոխանցել Ռուսաստանին, սակայն սա ոչ մի տեղ տանող ճանապարհ է: Ստեղծվել է մի իրավիճակ, երբ հարաբերություններում լարվածության խորացման վտանգներն ավելի տեսանելի են, քան դրանց թոթափման հնարավորությունները:
Հրապարակային առումով նոր իշխանությունները թեև երբևէ կասկածի չեն ենթարկել հայ-ռուսական հարաբերությունների կարևորությունը, սակայն Ռուսաստանում ի սկզբանե վերապահումով են մոտեցել նախորդ տարի Հայաստանում տեղի ունեցած գործընթացի բովանդակությանը: Պատճառները բազմաշերտ են.
1. Նիկոլ Փաշինյանի և իր քաղաքական թիմի հակառուսական հետագիծը: Եթե Փաշինյանն ու իր քաղաքական թիմը թավշյա գործընթացներից հետո անգամ շրջադարձային փոփոխության են ենթարկել սեփական արտաքին քաղաքական կողմնորոշումը, ապա արտաքին ուժերի կողմից դա ավելի շուտ ընկալվել է որպես անսկզբունքայնության դրսևորում, քան նոր իրողության ռացիոնալ գնահատում: Հետևաբար քաղաքական այս թիմի հանդեպ ռուսական շրջանակների վստահությունն անվերապահ լինել չէր կարող:
2. Ի տարբերություն հպարտ քաղաքացիների կողմից տեղի ունեցածի հոգեհուզական ընկալման` Ռուսաստանում ի սկզբանե վերապահումով էին մոտենում քայլելով իշխանություն ձեռք բերելու կասկածելի պրակտիկային: Այսինքն` պատրանքի և իրականության տարբերակման հստակ պատկերացում ռուսական բարձր շրջանակներում ի սկզբանե կար: Նրանք ամենայն հավանականությամբ շատ լավ հասկանում էին, թե ինչպիսի ուժեր են կանգնած թավշյա գործընթացի թիկունքում և ինչպիսի միտումներ են կոչված սպասարկելու այդ ուժերը: Այլ կերպ ասած, եթե Հայաստանի ներսում <<թավշյա ճարտարագետներին>> խաբել հաջողվեց, ապա դրսում դա անել չհաջողվեց:
3. Ռ. Քոչարյանը ռուսական բարձր շրջանակներում մշտապես ընկալվել է որպես հուսալի գործընկեր: Դաշնակից երկրում նման գործընկեր ունենալու անհրաժեշտությունը տարածաշրաջանն ապակայուանցնող հոսանքների ակտիվացման ֆոնին այսօր սկսել է ավելի կարևորվել Ռուսաստանի համար: Հետևաբար, վերջինիս կողմից Ռ. Քոչարյանի շուրջ ծավալվող կամայական գործընթացներն ընկալվում են որպես թիկունքից հասցվող հարված: