Հեղինակավոր սպային ազատում են ծառայությունից․«Հրապարակ»

Հարցրինք, թե ՊԲ հրամանատարին տեղյակ չի՞ պահել այս ամենի մասին, չի՞ տեղեկացրել, թե ինչ սոցիալական վիճակ ունի։ «Ես նախարարին այդքանը տեղեկացրել եմ։ ԱՀՏԱ գծով տեղակալների  ժողով է եղել՝ զորամասերի, միավորների հրամանատարների հետ միասին։ Այնտեղ խոսեցին հոգատարությունից, արդարությունից, ազնվությունից, ես կանգնեցի-ասացի՝ պարոն նախարար, որտե՞ղ մնաց այդ հոգատարությունը, արդարությունը, ազնվությունը։ Մարդիկ թող բարի լինեն՝ ինչ կա, այն ներկայացնեն, ոչ թե անձնավորված ինչ-որ բաներ ներկայացնեն։ Հոգատարությունից եք խոսում՝ ո՞ւմ է պետք այդ հոգատարությունը, եթե ես 26 տարվա ծառայություն ունեմ, ու կինս հիվանդ է, ես 4 ամիս է՝ հիվանդանոցների ճանապարհն եմ բռնած, ինձ 5 երեխա ունեմ, այս տարի տղաս պիտի համալսարան ընդունվի, երեխաներս գերազանց սովորում են։ Ինձ էլ մի 4 սենյականոց տուն է տվել բանակը՝ որպես բազմազավակի, մի լամպչըկա էլ չկա այդ տանը, ստիպված՝ իմ հայրական տունը գրավ եմ դրել, հիմա այդ տոկոսներն եմ փակում, ամիսը մոտ 205 հազար դրամ փող եմ վճարում։ Ասաց՝ ոչինչ, ես քեզ կօգնեմ, մի տեղ կասենք, գործի կդնեն։ Ասացի՝ ասելով լինի, ես էլ իմ հարցերը կլուծեմ, ապրես»։

Փոխգնդապետ Քամալյանն ակնածանքով խոսեց զորամասի հրամանատարի մասին՝ ասելով, որ ըմբռնումով է մոտեցել իր կնոջ առողջական վիճակի հետ կապված խնդիրներին և անհրաժեշտության դեպքում թույլ է տվել կարճ ժամանակով բացակայել ծառայությունից, ինչն ինքը հետո լրացրել է․ «Զորամասի հրամանատարը Լևոն Հովհաննիսյանն է, շատ ոսկի մարդ է, ես նրա հանդեպ ոչ մի պրետենզիա չունեմ։ Երբ ինձ պետք է եղել հիվանդանոց գնալ, հարցրել եմ, գնացել։ Մի պատմություն էլ դա են սարքել, որ քանի անգամ գեներալ Բալայանը եկել ա զորամաս, ես զորամասում չեմ եղել։ Ինձ դրա համար են հանում, որ պարբերաբար ծառայությունից բացակայել եմ։ Ասել ասել եմ՝ բացակայել եմ, բայց հո իմ հաճույքներով չե՞մ գնացել, կնոջս եմ տարել հիվանդանոց, բա որ մահանա, իմ 5 երեխային ո՞վ է տիրություն անելու։ Ասում է՝ բա դրանից է, էլի, որ գնացել ես, 2 ամիս բացակայել ես։ Ով 2 ամիս է ասել, սուտ է ասել, ես շաբաթը 2 անգամ գնացել եմ 3 ժամով, ընդ որում՝ մի օրն իմ ազատ օրվա հաշվին է եղել, մի օրն էլ ուրբաթ օրն է եղել, որպեսզի գնայինք նյարդաբանի ու հոգեբանի մոտ։ Էդ մի օրվա համար էլ հարցրել եմ, դրա փոխարեն 9-ին ու 10-ին եմ եկել տուն մնացած օրերին, որ իմ գործը լրացնեմ, ես անպատասխանատու մարդ չեմ։ Կան մարդիկ, որ կարող են ալկոհոլի ազդեցության տակ գալ ծառայության, զինվորներին «խլեժներով» ման գան, բայց նման մարդկանց միջնորդում են, որ գործը դատարան չհասնի, բա այդ ինչպե՞ս է, որ նման մարդկանց գործերը լինում են, իմը չի լինում»։

Արա Քամալյանին խնդրեցինք այս 26 տարվա ընթացքում իրեն տրված պետական պարգևները թվարկել, նախ չցանկացավ, ապա պնդելուց հետո համեստորեն մի քանիսը թվարկեց․

«ԱՀ մարտական ծառայության մեդալ, «Մարշալ Բաղրամյան» «Քսանամյա», «Անբասիր ծառայության 1-ին, 2-րդ և 3-րդ աստիճանի և այլն»։

Ի դեպ, իմանալու համար, թե ինչպիսի հեղինակություն ունի այժմ Քամալյանը զինվորների շրջանում, կապվեցինք նույն զորամասում ծառայող ժամկետային զինծառայողի հետ, որի անունը, հասկանալի պատճառներով, չենք նշում։ Ասաց, որ Քամալյանին ողջ զորամասում են հարգում, իսկապես հեղինակություն ունեցող սպա է։