«Ոսկե ծիրան» հոբելյանական 15-րդ միջազգային կինոփառատոնի «Հայկական համայնապատկեր» բաժնում ներառված «Գոգ և Մագոգ» կարճամետրաժ ֆիլմի հերոսը հայտնվում է ճանապարհի եզրին գտնվող ռեստորանում և պահանջում, որ իրեն սպասարկեն: Ռեստորանի տերը բացատրում է, որ ուշ ժամ է, և աշխատողներն արդեն գնացել են: Բայց անծանոթը համառորեն իրենն է պնդում: Ամեն բան փոխվում է, երբ անծանոթի ձեռքում հայտնվում է ատրճանակը:
Ժապավենի մասին հուլիսի 10-ին լրագրողների հետ հանդիպմանը խոսեց ֆիլմի ռեժիսոր Գարիկ Մաշկարյանը:
Հեղինակը նշեց, որ առաջին անգամ է այս փառատոնին իր գործերից մեկը և այդ կապակցությամբ շատ ուրախ է:
«Իմ ընկերներն այն մարդիկ են, որոնց հետ աշխատում եմ, օպերատորները, սցենարիստները, այլոք: Նրանք են ինձ ոգեշնչել կյանքի կոչել այս ֆիլմը: «Գոգ և Մագոգ»-ը շատ սուբյեկտիվ է, շատ է իմը, բայց նաև շատերինը: Այն 25 րոպե է տևում»,-ասաց նա:
Մաշկարյանը խոստովանեց, որ որոշակի տարիքում ինքդ քեզ հարցնում ես, թե ինչո՞ւ է այսպես, ոչ թե այնպես; «Քաղաքակրթությունը զարգանում է, բայց հաճախ մարդիկ մենակ են մնում:
Դրա պատճառը անտարբերությունն է, նաև մշտապես լավ ժամանակ անցկացնելու, հաճույք ստանալու մարդկանց անհագ ցանկությունը: Դա, ի վերջո, վատ հետևանքներ է ունենում»,-շեշտեց ռեժիսորը:
Նրա հավաստմամբ` իր նկարահանած ֆիլմը բնավ խրատական չէ, քանի որ, ըստ իրեն, այն, ինչ արվեստասերներին ուզում ես ասել, պետք է զերծ լինի խրատից, հակառակ դեպքում կինոյի երկրպագուն ձանձրանում է: «Նախընտրում եմ պատմություն պատմել, որը լացի, ուրախության, ցավի միջոցով ինչ-որ բան կտա դիտողին»,-եզրափակեց նա:
Գարիկ Մաշկարյանը ծնվել է 1966-ին Երևանում: Ուսանել է Երևանի Պոլիտեխնիկական ինստիտուտում, զուգահեռ՝ Երևանի Կամերային թատրոնի ստուդիայում: 1996 թվականից մինչ օրս աշխատում է որպես ռեժիսոր:
Նրա ֆիլմերն են. «Երևան ջան», «Նուռ», «Մեր քաղաքապետը», «Պատգամ», «Քարացած մեղեդի», «Տաթև» (Տաթևիկ Հովհաննիսյան), «Հայ երգի դեսպանը» (Տիգրան Հեքեքյան) և այլն:
168.am
